บันทึก Breeder ของผม part 1

ด้วยความที่ช่วงนี้ผมได้ถูกทาง Farm Expo เชิญให้นำไก่ไปช่วยโปรโมทงานและความสับสนอลหม่านมากมายในการเตรียมตัวออกงาน Farm Expo เช่นช่างประจำตัวของผมที่คุยปรับความเข้าใจกันอย่างดิบดีและวางแผนร่วมเดินทางต่อในโปรเจค Green Eco และ Well Aging ในอนาคตได้หนีผมไปต่างโลกทำให้งานและเงินที่วางไว้ตอนแรกมั่วไปหมดจนไม่ได้มีเวลามาเขียนอะไรในนี้เลย วันนี้ก่อนผมจะยุ่งชิบหายอีกทีในงาน Farm Expo หลังกิน Espresso คั่วอ่อน 2 ช็อตไปก็เลยถือโอกาสมาเขียนบันทึกเล็กๆถึงความสำเร็จที่หลายๆคนจะเข้าใจอีกทีหลังจากที่มันถูกเผยแพร่ออกไปอย่างเป็นทางการเช่นเดียวกันทฤษฎีการเกษตรและไก่ออพิงตันของผมที่ได้เริ่มเป็นที่ประจักษ์แล้วในวันนี้ สำหรับผมแล้วสิ่งที่ผมจะเขียนนี้มีความยิ่งใหญ่มากกว่าไก่ที่ไปออกไม่รู้กี่เท่าเลยครับ ผมแยกหมาผมไม่ออกครับ แค่นั้นแหละครับ ผมแยกหมาของผมที่เริ่มโต (ตอนนี้อายุ 7-8 เดือน) จำนวน 3 ตัวที่เหมือนกันเกือบจะเป๊ะ และ 2 ใน 3 ที่เป็นตัวเมียเหมือนกันคือแยกไม่ออกเลยจริงๆต้องอาศัยดูแต้มเอาทั้งๆที่ผมเป็นคนที่จำหน้าสัตว์ได้แม่นกว่าหน้าคน คนใกล้ชิดผมจะรู้ตรงนี้ดี แม้แต่กระต่ายฮอลแลนด์ลอปสีทอร์ทที่หน้าตาเหมือนกันเป๊ะวางเรียงกันผมก็แยกได้ว่าตัวไหนคือตัวไหน แต่ผมแยกบิจินและอันปังไม่ออกเพราะพวกมันเหมือนกันมาก แล้วมันพิเศษยังไง? คืองี้ครับ ผมบรีดอากิตะญี่ปุ่นมาจำนวนราวๆ 50 กว่าตัวได้ในตอนนี้ และพบว่าหน้าตาพวกมันไม่นิ่งเอาเสียเลยแม้จะบรีดแบบไลน์บรีดแล้วก็ตาม และผมก็ได้เห็นลูกหมาจากหลายๆที่ที่บรีดเพื่อพัฒนา ( ไอ้บรีดเพื่อขายอันนั้นผมไม่ได้สนใจอยู่แล้วครับ เขาสักแต่ว่าจะปั๊มอาศัยการสร้างภาพเพื่อให้คนสนใจ ไม่ได้มีค่าอะไรให้ผมศึกษาแถมยังก่อปัญหาให้สังคมในอนาคตอีกด้วย ) พบว่าหน้าตาพวกมันเมื่อโตขึ้นมาแล้ว ( จริงๆแล้วตั้งแต่เด็กก็เริ่มต่างกันแล้วครับ ) จะหาตัวใดตัวหนึ่งในครอกที่หน้าตาเหมือนอีกตัวนึงยากมากๆถึงขั้นเป็นไปไม่ได้ แต่จะไปคล้ายๆกับญาติต้นสายตัวใดตัวนึงในอดีตเกือบจะเป๊ะเลย คือดึงเอายีนส์ของตัวใดตัวนึงออกมาเลย จะเป็นประมาณนั้น ซึ่งลูกของอังโกะ-โทราโอะ เป็นไลน์บรีดกัน กลับให้ลูกหมา 3 ตัวที่หน้าตาเหมือนกันจนแยกแทบไม่ออกและเหมือนทั้งพ่อและแม่อย่างน่าทึ่ง คือเอาพ่อและแม่มาอย่างละครึ่งเลยจริงๆ ตัวใหญ่เหมือนพ่อ โครงหนา หน้าตาน่ารักเหมือนอังโกะ แม้แต่นิสัยยังเหมือนทั้งพ่อและแม่ เพียงแค่ติดที่สีอาจจะเข้มซึ่งก็ตรงตามมาตรฐานของลายเสือแดงควรจะเป็นเช่นเดียวกันคือต้องเข้มทั้งตรงที่เป็นลายเสือและตรงที่แดง มีแพทเทิร์นลายที่แบ่งแยกชัดเจนไม่มั่ว ขนยาวฟูแต่ไม่ยาวเกินมาตรฐาน ซึ่งคล้ายคลึงกับครั้งนึงที่แฝด 2 อย่างโซระและไดกิงกะเคยเป็นที่ญี่ปุ่น เป็นหมา 2 ตัวที่ผมเห็นแล้วทึ่งมากคือมันเหมือนกันราวกับแฝด ถ้าจำไม่ผิดโซระจะได้เมโยโชซักปีนึงและให้ลูกหลานเป็นเทพเจ้าเมโยโชมาจนถึงปัจจุบัน ส่วนไดกิงกะก็เป็นหมาที่ส่งต่อกันค่าตัวสูงมากปัจจุบันแม้จะแก่แล้วก็ยังอยู่ที่ 7 หลัก เรื่องตลกก็คือลูกหมา 3 ตัวนี้แม้ผมจะพยายามหาบ้านให้ยังไงก็ไม่มีคนเอา ไม่ใช่ว่าพวกมันไม่ดี แต่ด้วยศักยภาพแรงงาน (ที่มีกันแค่ 2 คนแล้วเราดูแลโดยการทำอาหารให้ทุกอย่างกินแม้จะมีการใช้อาหารสำเร็จบ้างแต่ก็เป็นเปอร์เซนที่น้อยมากๆ ไม่ใช่เพื่อประหยัดต้นทุนคำนี้ไม่เคยมีในสารบบของผม ผมทำไม่เป็น แต่ผมทำแบบนี้เพื่อประสิทธิภาพสูงสุดของสิ่งที่ทำและผมก็พบว่าไม่มีผลิตภัณฑ์ใดในท้องตลาด อย่างน้อยก็ที่ผมรู้ให้ผลดีต่อตัวสัตว์และสภาพแวดล้อมได้เท่าที่ผมทำอยู่ ) และเงินทุน ( ผมใช้เงินราวๆเดือนละแสนกว่าบาทในการดูแลทั้งบ้าน ) ทำให้ก็อยากแบ่งให้กับคนที่พอจะมีศักยภาพที่ดูแลได้แต่ตอนนี้ผมก็เลิกหวังไปแล้วและคงไปหาเงินมาซื้อที่ดินขยายพื้นที่ให้พอกับที่พวกมันทั้งหมดจะอยู่อาศัยกัน สุดท้ายนี้ผมคงบอกได้แค่ว่านี่เป็นบันทึกที่ตอนนี้คงไม่ค่อยมีใครเปิดอ่าน แต่ซักวันนึงน่าจะมีประโยชน์มากๆกับคนที่จะหาแนวทางในการพัฒนาสิ่งมีชีวิตบางอย่างหรือสร้างระบบนิเวศที่สมบูรณ์ในพื้นที่ของตัวเองเช่นเดียวกับผมเคยได้อ่านบันทึกออนไลน์ของตาแก่ญี่ปุ่นหลายๆคนที่ล้มหายตายจากไปแล้วและบันทึกนั้นก็หายไปจากโลกแล้วในตอนนี้

9/20/2025 ไม้ ทามะการ์เด้น